در پی درگذشت
مرحوم حسین حسین زاده(مشهور به حسین کعلی)،
امان اله ابراهیمی دل
نوشته ای در رثای ایشان و برای قدردانی از زحماتی که برای اهالی روستای بنارآب شیرین درسال های گذشته در زمینه حمل ونقل وجابجایی مسافران و مردم ولات متقبل شده بودند،به رشته تحریر درآورده اند که توجه شما مخاطبان را به آن جلب می نماییم:
یا حق
گوشی را می گشایم،پس از لحظاتی چرخ زدن در عالم مجازی،مطلبی توجهم را به خود جلب می کند،حسین کعلی ........،نمی دانم چرا به سادگی نمی توانم از کنار این مطلب گذر کنم،بال خاطره مرا به سالهای دور دانش آموزی می برد......،صبح زود بنار،صدای مادرم:دی .....امان اله ،راس آوو،حسین کعلی ولت میکنا........اول ولات که میرسید با صدای بوق ممتد مینی بوسش، شتاب به جان هر مسافری می انداخت،گویی بنار را بیدار می کرد.اگر خواب آلود وارد ماشینش می شدی به رسم شوخی،کنجیری آتشین حواله ات می کردتا برق آن خواب را از سرت بپراند،همه پذیرفته بودیم که او اهل بنار است و همرنگ ماست،مسافران را که ظهر می آورد،معمولا چی قیلونی وره مرحوم حاج مصطفی زمانی باید میکرد،گاهی مسافری را به دلیل پرشدن ماشین ول نمیکرد،و به هر نحو حتی تا مرز چوچپن ،همه را سوار میکرد.البته این موضوع از سر دلسوزی بود نه طمع کرایه ای مضاعف....
او هیچ گاه کسی را بخاطر بار و وسایل زیاد بازخواست نمیکرد،گاهی بوی نامطبوع ماهی درفضای ماشین می پیچید به طوری که برای مسافران غیر قابل تحمل بود ولی وی زبان به اعتراض نمی گشود،پرطاقت و بردبار......
دختر بچه های کوچک زیردرخت کنار اول ولات منتظر پدر و مادرهایشان بودند تااز برازگون چی خشی بیاورند،وقتی مینی بوس آبی رنگ از باغ کلغلوم سر و کله اش پیدا می شد،کودکان ناخودآگاه ازسرشوق ،با هم
،همخوانی میکرد ورزشي / حاج داراب جعفري...
ادامه مطلبما را در سایت ورزشي / حاج داراب جعفري دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : abonaraneh9 بازدید : 54 تاريخ : چهارشنبه 8 آذر 1402 ساعت: 19:27